In postbodepak stapt member Miranda (34) redelijk zelfverzekerd de Inloop van Quiet binnen. Jonge vrouw met tenger postuur en lang blond haar. Ze heeft een lange weg afgelegd om te komen waar zij nu is en daarvoor heeft ze wel iets overwonnen. Een echte bikkel.

Tekst: Arnold de Meijer.

‘Toen ik dertien was,’ zo begint zij haar verhaal, ‘gebruikte ik al wiet. Ik was een licht beïnvloedbaar meisje en bleek gevoelig voor verslaving. Op mijn vijftiende werd dat cocaïne. Ik ben nu twee jaar clean en werk als postbode. Het is heerlijk om aan het werk te zijn. Op weg naar Quiet kwam ik mijn voormalige dealer tegen. Hij groette en ik groette terug. Ik heb gelukkig niet meer die hevige drang om te scoren. Maar het gevecht is nooit over. Elke dag weer moet je de strijd aan met je verslaving’.

Ik kom er van af

‘Ook in mijn verslavingstijd heb ik altijd geweten en gevoeld dat ik er van af kon komen. Heb meerdere klinieken bezocht. Ik heb er altijd uit willen stappen, maar dan gebeurde er weer wat, was ik uit mijn evenwicht en gebruikte weer. De drang is heel erg sterk. Ik heb een kind gekregen. Tijdens de zwangerschap heb ik niet gebruikt, maar toen ik bevallen was, viel ik meteen weer terug.’

Openheid

Opvallend is dat Miranda niet onder stoelen of banken steekt dat zij verslaafd was. ‘Ik ben daar open in geworden. Daardoor werd het ook bespreekbaar. En laat je zien dat je hulp nodig hebt. Als je dat een keer beseft ben je al een heel end. Kijk, de eerste tijd is het spannend, maar als de spanning verdwijnt, is het niet meer leuk, het wordt zelfs gevaarlijk want je wilt steeds meer. En het is onbetaalbaar dus je gaat andere manieren zoeken om aan geld te komen. Verslaving is gewoon een ziekte’.

Quiet

‘Oog voor de zwakkere heb ik altijd gehad. Als er wat met zo iemand gebeurde, dan zei ik er wat van. En dat doe ik nu ook nog. Via Quiet heb ik een keer gegeten bij De Sigaar. Dat was zo mooi. De ober zei: bestel maar het duurste hoor. Maar dat hebben we niet gedaan hoor. De mensen waren erg vriendelijk en het eten was heerlijk. Fijn dat we dankzij Quiet af en toe wat leuks kunnen doen. Ben ook naar Kadepop geweest. Fantastisch. Ik wil dan ook graag wat terug doen voor Quiet.’

Eigenlijk heeft Miranda het op dit moment aardig op de rails. Werk, huisvesting, geen verslaving meer (hoewel het een strijd van elke dag blijft) en perspectief. ‘Kijk, ik moet nu nog de schuldsanering in, maar over drie jaar kan ik met een helemaal schone lei beginnen. Daar kan ik bijna niet op wachten. Wat ik mensen mee kan geven over drugs: Haal de kick uit jezelf en begin er niet aan!’