Bij Palazzo woman mode& more in de Zwanestraat was een grote delegatie van Quiet Groningen getuige van de metamorfose van Bonny de Vries, al een tijdje member van Quiet. Trees Dijkman van Palazzo meent dat juist het contact van mens tot mens verbindt.
Tekst: Arnold de Meijer. Foto’s: Gerard Julsing
‘Eigenlijk heb ik nooit verwendagen,’ vertelt Bonny (44) gekleed in een lichtgrijze spijkerbroek en een iets donkerder shirt, roerend in de aangeboden koffie en prikkend in het daarbij horende gebak. Ze is drukker dan normaal. Ze wil het weliswaar niet toegeven, maar is toch wel een beetje zenuwachtig. Bonny vertelt dat zij ’door de economische crisis haar goede baan bij een architectenbureau kwijtraakte. Heb nog een tijdje voor mezelf gewerkt met webdesign, maar uiteindelijk kwam ik helaas bij de Voedselbank terecht. Daar kwam ik in contact met Quiet en maak nu gebruik van hun mooie aanbiedingen.’
Palazzo woman
Al gauw is Bonny druk in gesprek met Annastasia (47) die een kapsalon heeft in Palazzo. Pony, krullen en kleur passeren de revue. Terwijl zij druk kletsend naar de kapsalon verdwijnen, vertelt Trees Dijkman, ruim 5 jaar geleden initiatiefneemster en eigenaresse van Palazzo, een modezaak die een lunch café en een kapsalon gecombineerd heeft met mode, dat zij op haar 17e al in de mode zat. ‘En ik vind het nog steeds leuk.’ Ondertussen loopt zij langs haar rekken en kiest voor Bonny een zwart kort jasje, een helderblauwe blouse, een verschillende kleuren zwart rokje, netnylons en een stel mooie laarzen uit. ‘De Quiet is een fantastisch initiatief. Mensen die het slecht(er) hebben eens een keer in het zonnetje zetten. Het is van mens tot mens en je hebt binding met de persoon waaraan je geeft. Voor mij voegt dat een dimensie toe.’
Lach
Bonny, wiens haar inmiddels is gewassen en een stuk ontspannener is geworden, wordt voorzien van een mooie lichte make- up door visagiste Tineke Brouwer. Haar mond praat maar door, maar je ziet de lol op haar gezicht. De kapster drukt haar onopvallend twee flessen haarverzorgingsproducten in de handen. De lach wordt nog groter.
Metamorfose
De kleren die Trees heeft uitgezocht blijken niet alleen in de smaak te vallen, ze zijn ook meteen de goede maat. Drie decennia ervaring in de mode hebben haar wat maten betreft een timmermansoog gegeven. Als Bonny eindelijk in de spiegel mag kijken is ze verbaasd door het resultaat. Enthousiaste en bewonderende kreten schallen door Palazzo, onder toeziend oog van een aantal klanten. Het blauw van de blouse maken haar blauwe ogen sprekender, zelfverzekerder.
Als zij na de door Palazzo aangeboden lunch, stralend en blakend van zelfvertrouwen naar buiten loopt, zegt de kapster: ‘Zij straalt enorm veel kracht uit. Het zou me niks verbazen als zij over een half jaar langskomt om te vertellen dat ze een baan heeft. Die Bonny: die komt er wel!’
