Bianca: “Mensen gaan weg, maar je huisdieren niet”
Het was een bijzondere gebeurtenis: ons kantoor werd voor één dag omgetoverd tot een dierenkliniek. Members konden hun huisdier gratis laten vaccineren door een dierenarts.
Jip is twee jaar oud en het hondje van Bianca. Ook hij kreeg een prik. We spraken met Bianca over wat huisdieren voor haar betekenen, hoe ze omgaat met de stijgende kosten voor haar dieren en nog veel meer. 

“Door Jip kwam ik weer dagelijks buiten”
Hondje Jip woont bijna twee jaar bij Bianca. Via een stichting is hij uit Roemenië naar Nederland gekomen. Ook heeft ze een kat, Mackenzie, van twaalf jaar oud.
“Ik heb altijd huisdieren gehad”, vertelt Bianca. “Maar toen ik vier jaar geleden vanuit Almere naar Nijmegen verhuisde, had ik even geen hond meer. Remy, mijn hond in Almere, was oud en moest ik laten inslapen. Het huis in Nijmegen werd grondig gerenoveerd nadat ik er ging wonen. Pas toen er weer rust was ging ik rondkijken naar een nieuwe hond. Want ik miste het gezelschap heel erg.” 

In Almere had Bianca roerige jaren achter de rug. Door een echtscheiding in 2018 moest ze de huurwoning verlaten, want ze stond niet als medehuurder op het huurcontract. Het gevolg was jarenlang verkassen van de ene kamer naar de andere kamer. Bianca: “In Almere is het heel moeilijk om een huurwoning te krijgen. En een particuliere woning is voor mij niet te betalen.” Maar ook een kamer vinden was moeilijk, zeker als je onderdak zoekt met een hond en twee katten. En haar meerderjarige dochter verbleef door omstandigheden soms ook voor langere tijd bij haar.
“Bij het Leger des Heils kun je niet terecht met huisdieren”, vertelt ze. Een plek zonder haar huisdieren was geen optie, want ze was dol op haar beestjes. “Mijn hond was echt mijn maatje. En je hebt dan wel geen eigen huis, maar wel je dieren.” 
De kamers die ze vond waren steeds maar tijdelijk. “Mijn hond heeft wel zeven verhuizingen meegemaakt en ook de katten gingen mee. Mijn dieren betekenen heel veel voor mij. Mensen gaan weg, maar je huisdieren niet.”
Toen haar dochter, die inmiddels uit huis is, een relatie kreeg met iemand uit de omgeving van Nijmegen, ontstond het idee om naar Nijmegen te verhuizen. Bianca: “Eigenlijk wilde ik niet naar Nijmegen, maar het was makkelijker om hier een woning te vinden.” Vier jaar geleden had ze ineens geluk bij een loting en kreeg ze in Nijmegen een fijne huurwoning. Maar het betekende wel dat ze haar vertrouwde omgeving achter zich moest laten. “In Almere deed ik vrijwilligerswerk en kwam ik altijd bekenden tegen. Hier kende ik helemaal niemand en moest ik opnieuw beginnen. Het was mijn eerste verhuizing zonder hond.” Een lange periode zag ze bijna niemand. “Het was in coronatijd en ik was veel alleen. Het was heel fijn toen ik Jip kreeg. Hij is altijd blij als je thuiskomt. Dankzij Jip kwam ik weer dagelijks buiten en leerde ik nieuwe mensen kennen. Als je een hond hebt moet je wel. Je kunt niet in je bed blijven liggen.”

“Het is maar goed dat ik niet zo duur ben”
Voor haar dieren zijn de kosten in de afgelopen jaren toegenomen. De dierenarts werd steeds duurder en er waren ook gezondheidsperikelen. Ze heeft een verzekering voor Jip en Mackenzie (ruim € 50,00 per maand), maar die vergoed niet alles. Zo is speciaalvoeding (€ 70,00 per maand) noodzakelijk.
“Ik kan gelukkig goed met geld omgaan en heb niet veel nodig voor mezelf. Soms zijn er tegenslagen, maar dan eet ik maar even wat vaker soep met brood. Ik vraag niet om hulp”, vertelt Bianca. 

Bianca is eraan gewend om met weinig geld rond te komen. In 2006 werd er reuma bij haar geconstateerd. Lichamelijk ging ze steeds verder achteruit en in 2014 moest ze stoppen met haar betaalde werk. Stilzitten was echter geen optie voor haar en daarom ging ze vrijwilligerswerk doen dat paste bij haar mogelijkheden. Zo werkte ze in Almere bij de Zonnebloem, bij het Wijkteam en was ze taalmaatje voor een Syrisch gezin. Ook in Nijmegen is ze nu actief bij Bindkracht10, waar ze zich wil ontwikkelen in het project ‘Groeien door doen’.
Via een buurvrouw kwam ze bij Quiet terecht. “Het is fijn om gratis aanbiedingen te krijgen van dingen die je anders niet kunt doen, zoals naar de kapper of een keer naar de bioscoop.”

Met een krappe beurs blijft het keuzes maken. Dat is soms moeilijk. Zo had ze een andere bank nodig, want de oude bank die ze had was doorgezakt en daar kon ze niet meer op zitten. Zeker niet met reuma en met de hernia’s waar ze vaker mee kampt. Maar ze vond het ook belangrijk om Jip te laten vaccineren. Hij komt met veel andere honden in contact op het speelveldje en voor je het weet loopt hij wat op. Het vakantiegeld kon echter maar één keer worden uitgeven.
“Ik was ontzettend blij met de gratis vaccinatie! Anders had ik die zelf betaald van mijn vakantiegeld, maar nu kon ik toch een andere bank kopen bij de kringloop.”

En Jip? Die was niet bang, maar snuffelde nieuwsgierig rond in de Quiet-kliniek, waar hij verwend werd met koekjes.