In de rubriek ‘Member aan het woord’ zetten we één van onze members in het licht. Maak deze keer kennis met Safa.

Safa (59) woont in de Schilderswijk in Den Haag en ‘woont daar liever niet’, zoals ze zelf zegt. ‘Maar het is wat het is. Je staat ingeschreven en de wachtlijsten zijn lang.’ Ze vindt de wijk niet fijn, al zegt ze ook gelijk dat de Schilderswijk groot is en het uitmaakt in welk deel je woont. In en om het gebouw waar zij woont zijn helaas veel toestanden en criminaliteit.

Criminaliteit en gezelligheid
Safa vertelt dat ze heeft gekeken naar een sociale huurwoning op een andere plek in Den Haag, maar daarvoor moest ze veel langer ingeschreven staan. Ze had echt een woning nodig en dus was er weinig keus. ‘Ik zit wel in de bewonerscommissie en wij proberen om verbinding tussen de bewoners tot stand te brengen en de leefbaarheid te vergroten. Dus buiten het feit dat we balen van de criminaliteit, proberen we ook wat gezelligheid te creëren.’

Sociaal cultureel werk
‘Ik ben parttime postbezorger en daarnaast doe ik schoonmaakwerk en leuke dingen, zoals de bewonerscommissie en ik heb mijn sociale contacten.’ Ze heeft niet altijd als postbezorger gewerkt. ‘Ik heb van alles gedaan’, zegt ze. ‘Ik heb sociaal cultureel werk gestudeerd, maar toen ik afgestudeerd was in de jaren ’80 was er gewoon geen werk. Ik heb het heel lang geprobeerd en ondertussen had ik een bijbaantje. Zo kwam ik in een natuurwinkel terecht en omdat ik niets kon vinden ben ik daar blijven hangen. Daarna heb ik bij een groot IT-bedrijf gewerkt als managementassistente.’ Ze is door vervelende omstandigheden met haar ex-man en omwille van de veiligheid van haar drie dochters naar het buitenland verhuisd en woonde acht jaar in Engeland.

Een baan
‘Als je zo lang in het buitenland gewoond hebt ben je er een tijdje uit. Toen ik terugkwam was ik ook al boven de 50. Met die combinatie kom je gewoon niet makkelijk aan een baan. Iets met sociaal werk leek me leuk, maar het was zo lang geleden, mijn studie ook. Dat diploma is nauwelijks nog iets waard, volgens mij. Mijn zus stelde post bezorgen voor, dus zo ben ik dat gaan doen. Het verdient niet echt goed, maar ik ben flexibel en het betaalt mijn huur.’

Op de vraag of ze iets zou willen veranderen aan haar huidige situatie zegt Safa: ‘Ik heb altijd veel contact met mensen gehad. Mensen verbinden en helpen met praktische dingen, als mensen zelf de weg niet zo goed vinden, vind ik leuk. Daar zou ik professioneel wel iets mee willen. Bijvoorbeeld bij de Voedselbank, waar ik ook gebruik van maak. Het is mooi wat de mensen daar doen. Maar ik heb wel flexibiliteit nodig, om er voor mijn dochters te kunnen zijn als ze me nodig hebben. Zeker één van mijn dochters heeft veel zorg gevraagd, waardoor ik niet fulltime kon werken en nog steeds maak ik me wel zorgen om haar.’

Engeland
Safa’s keuze om naar het buitenland te gaan heeft consequenties gehad voor haar loopbaan en leven, maar toch heeft Safa niet het gevoel dat ze pech gehad heeft. De dingen zijn gelopen zoals ze zijn gelopen en ze heeft geen spijt van haar keuzes. ‘En de leukste baan die ik heb gehad was wel in Engeland. Daar reed ik als bijrijder op een bus, die kinderen en volwassenen met een beperking vervoerden. Ik kon daar goed mee om gaan. In Engeland kun je veel meer beroepen doen zonder hele specialistische opleidingen. Dat heeft voor- en nadelen, maar hier in Nederland wordt er soms zo specifiek naar een opleiding gevraagd, terwijl je sommige dingen ook gewoon in de vingers moet hebben of door ervaring leert.’

Met weinig rondkomen
Safa is met weinig gelukkig. Ze rookt niet, ze drinkt niet en koopt geen dure kleding. Toch kan ze zich wel voorstellen dat als ze iéts meer zou hebben, dat het dan net iets meer ‘jeu’ aan haar leven zou geven. Het hoeft geen echte luxe te zijn, maar net iets meer comfort.

Quiet
Bij de Voedselbank kwam Safa met Quiet in contact. ‘We hebben ons ingeschreven en nu krijg ik berichtjes en ga ik af en toe langs om iets op te halen.’ Onlangs kreeg ze via Quiet een nieuwe fiets. ‘Ik was als een kind zo blij. Ik vind het echt heel bijzonder dat mensen zich voor jou inzetten. Dat er specifiek voor jouw situatie gevraagd wordt wat je nodig hebt. Sommige mensen waren sceptisch en dachten dat er niet zomaar wat uit zou komen. Ik dacht: ik wacht het gewoon af. En nu heb ik dus toch een nieuwe fiets.’

Rijkdom
Gelukkig voelt Safa zich niet arm. Natuurlijk gaat armoede en rijkdom over de financiële kant van het leven en is het soms lastig, maar voor haar is rijkdom toch vooral lieve vrienden en familie om haar heen. En dat ze ziet dat er mooie initiatieven ontstaan, zoals het Spinozahof. Ik focus toch vooral op die dingen. Ik ben best positief ingesteld en ook als je echt in een lastige situatie zit, zijn er altijd mogelijkheden om daaruit te komen. Je moet wel zoeken, maar het is nooit echt helemaal hopeloos. Soms hebben mensen daar wel hulp bij nodig.’ Dat Quiet dat doet vindt ze heel mooi. ‘Ik denk dat er best wel mensen zijn die aan zichzelf twijfelen en hierdoor het gevoel krijgen dat ze ertoe doen en welkom zijn. Dat is heel waardevol.’