Hoe kan je in een land als Nederland in de schulden raken? Dan moet je het wel bont hebben gemaakt, zullen de meesten dan zeggen. Toch is de realiteit vaak anders. Alexandra, een vrijwilliger van de Voedselbank en Quiet Drechtsteden, vertelt haar verhaal over integratie in Nederland, onstuimige liefdes, en hoe je door - en ondanks - hard werken in de schulden terecht kan komen.

Een reis over de wereld

Alexandra was, in haar eigen woorden, een opstandige tiener. Op 14 jarige leeftijd is ze vanuit Zuid-Afrika naar Nederland verhuisd met haar adoptieouders. Het contrast tussen de stad Rotterdam en het dorp waar ze in is opgegroeid was groot, en zorgde ervoor dat ze zich moeilijk aan kon passen. Over straat lopen zonder om te kijken was hier niet de normaalste zaak van de wereld, de mode was anders en de Nederlandse taal was haar niet eigen. Ze voelde zich ontworteld, nog meer door het feit dat ze mijlenver van haar ‘echte’ moeder verwijderd was.

Liefde en een thuis

Door haar opstandigheid trouwde Alexandra op 16 jarige leeftijd. “Achteraf gezien is het gewoon een vlucht geweest.. achteraf” vertelt ze over haar huwelijk. Ze verhuisde in een korte periode meermaals met haar partner en eerste kind. Het huwelijk strandde nog voor de geboorte van haar tweede kind, en ze woonde kort weer bij haar ouders voor ze weer verhuisde. Na een kortstondige relatie met een oudere man koos ze er toch voor om te gronden bij haar ouders voordat ze samen met haar kinderen settelde in Oud-Beijerland voor de komende 20 jaar.

Passie voor je werk

De wereld veranderde in de tussentijd snel, en van alleenstaande moeders werd verwacht dat ze ook gingen werken, zodra het jongste kind 4 jaar oud was en naar school ging. Alexandra probeerde een opleiding te volgen, maar werd ontmoedigd toen haar verteld werd dat haar taalniveau te laag was. Desondanks ging ze via haar vrijwilligerswerk bij een kinderopvang een opleiding tot leidster volgen. Ze heeft altijd geweten dat ze met kinderen wilde werken, en nu kon ze haar passie uitoefenen.

Tussen de regels door

Ze waagde zich, na enige tijd, weer in de liefde. Helaas was dit niet blijvend, hoe goed zij en haar partner ook bij elkaar leken te passen. Alexandra woonde op een gegeven moment alleen in Dordrecht en leefde van een bijstandsuitkering. Ze wilde graag weer aan het werk en ging aan de slag als invalkracht voor lokale kinderopvangen. En dit harde werken, in combinatie met de uitkering die nog liep, zorgde ervoor dat Alexandra onbewust een belastingschuld aan het opbouwen was. En toen ze haar baan verloor omdat ze volgens haar werkgever ‘niet matchte', kwam ze opeens voor een moeilijke periode te staan.

Verdriet en schaamte

Alexandra ervoer een mate van zelfverwijt, waarbij ze erg hard voor zichzelf was. Ze had het gevoel dat ze had kunnen voorkomen dat ze in de schulden zat. Ze kwam terecht bij de schuldhulpverlening en daardoor bij de Voedselbank. “Toendertijd stonden we nog in een rij vóór de Voedselbank en kon iedereen ons zien staan vanuit de wijk”, herinnert ze zich, "Ja, daar sta je dan". De schaamte, de eenzaamheid, haar gezondheid en het verbroken contact met haar kinderen waren een grote bijdrage aan een donkere periode. Er waren momenten waarop Alexandra liever het leven uit was gestapt. Waar ze zich aan vasthield waren haar katten. Zij voelde de verantwoordelijkheid voor de zorg van haar dieren, en koos ervoor om door te gaan. Met hulp, en door kleine stappen te zetten, krabbelde Alexandra weer op.

Toen en nu

Ondertussen is Alexandra al 4 jaar uit de schulden. Ze heeft in die periode een netwerk opgebouwd en geeft nu terug aan de gemeenschap. Ze werkt als vrijwilliger bij de Voedselbank en is zo in contact gekomen met Quiet Drechtsteden. Als ze denkt aan toekomstplannen, geeft ze aan nog wel te willen reizen, maar is vooral bezig met het hier en nu. “Iedere dag is leuk", vertelt ze, en ze geniet van de mensen die ze ontmoet. Voor iedereen die in een zelfde soort situatie zit en bij de Voedselbank loopt, heeft ze de volgende boodschap:

“Schaam je niet, want het is de hulp wat je krijgt en je kan van daaruit alleen maar verder”.

Wil je meer weten en horen over het verhaal van Alexandra? Luister hier naar de podcast ‘De stilte voorbij’ van Quiet in samenwerking met de Podcats en Glenn Markesteijn.