Bouwen aan de trap uit het dal

– Het persoonlijke verhaal van een oud-Quiet-member

• tekst & foto: Sanne •

Ik ontmoet hem op de camping, “Het praat wat lekkerder in de natuur. Al die drukte van de stad is niks voor mij.” En dus zitten we samen onder de tarp, drinken we koffie, kijken we hoe de zon door de bladeren komt. En vertelt hij me zijn verhaal. Een enorm verschil met deze rustige omgeving.  

 

Een mooi begin

“In 2017 ben ik mijn eigen bedrijf begonnen. Ik werkte op dat moment in tuinen, ik installeerde sproei-installaties. Dat was heel zwaar: je bent steeds buiten, ook als het regent, je loopt af en aan door zware kleigrond. Mijn lichaam trok dat niet meer. Dus was ik op zoek naar iets anders."

"Op facebook vond ik een soort coach. We raakten aan de praat en hij vertelde dat hij trappen bouwt. Ik heb in ‘96 de opleiding tot timmerman gedaan dus ik had al kennis van houtbewerking. Hij wilde me wel helpen. Zo is het begonnen."  

 

Omlaag

"Tijdens het opstarten van mijn bedrijf werd de moeder van mijn kinderen ziek. Ik was met mijn vriendin op een feest en ze belde ons op dat ze naar het ziekenhuis moest en niet wist hoe lang het ging duren. Vanaf dat moment had ik ineens de volledige zorg voor onze 3 kinderen. Een tijdje later ging het uit met mijn vriendin. Toen hebben we het als gezin een poosje heel zwaar gehad. Gelukkig kreeg ik toen hulp: een half jaar lang kwam er iemand mij helpen met de kinderen. Een opvoedkundige. Daar heb ik heel veel aan gehad: ze leerde mij op een andere manier met de kinderen om te gaan.'

"Ik dacht eigenlijk dat ik er bovenop was. Maar nee. Als je continue in stress leeft gaat dat zich uiten in je lichaam: je wordt ziek. Er hing zo’n negatieve energie in ons huis. De kinderen hadden geen aansluiting in de buurt, we konden niet goed overweg met de buren. We woonden aan een hele drukke en luide straat. Er was zoveel strijd in huis. Ik zat gevangen in mezelf. Maar als je in armoede leeft, dan heb je geen andere keus. We hadden geen mogelijkheid om weg te gaan. Ik was met de waan van de dag bezig en daar hield het mee op. Meer trok ik ook niet. Ik was doodop aan het einde van de dag."  

 

Het dal

"Op een gegeven moment ging het niet meer. Ik kon het niet langer meer volhouden. Als je dat echt allemaal alleen doet, dan is dat heel heftig."

"Rond september 2018 ben ik onder andere een cursus mindfulness gaan doen. Iemand daar raadde me een podcast aan. Zo besefte dat ik ‘geen boom ben’: mensen kunnen leren en veranderen, bomen niet. Maar ik stond stil. Daarmee kwam ook het inzicht dat het niet meer ging zo. Ik was geen goede vader op deze manier. Ik kon amper voor mezelf en mijn kinderen zorgen. Dat ik geen goede vader meer kon zijn, voelt nog steeds als falen. Maar ik heb het niet gezien, ik zat er zo middenin. Dat is het nadeel van je bewust worden: je ziet dat wat er om je heen gebeurt niet klopt. En dan moet je bij jezelf blijven. Uiteindelijk zijn de kinderen in september 2020 naar hun moeder verhuisd."  

 

Trede voor trede weer omhoog

"De eerste paar maanden heb ik alleen maar keihard gewerkt om alles te verdoven. Alleen maar werken, werken, werken, dan kun je nergens over nadenken."

"Daarna ben ik heel hard aan mijn gezondheid gaan werken. Ik ben weggegaan uit ons huurhuis. Toen heb ik een poos in airbnb’s en bij vrienden gewoond. Sinds april woon ik hier in de caravan. Ik had het er een paar maanden terug met een vriend over en die zei tegen me ‘je moet niet te snel je schepen achter je verbranden. Zou je niet nog even wachten.’ Nu hoor ik van heel veel mensen ‘wauw, dat zou ik ook wel willen’."

"Verder luister ik veel podcasts over gezond leven. Iemand van de mindfulness-cursus raadde me een podcast van Michael Pilarczyk aan. Pilarczyk is een levenscoach. Daarna kwam ik uit bij motiverende sprekers als Tony Robins en Les Brown. Ook probeer ik elke maand een boek te lezen wat me helpt. Ik track met een app hoe het met me gaat. Zo leer ik mezelf kennen en kan ik leren wat het beste voor me is. Ook probeer ik bewust rust te vinden thuis. Ik ben graag in de natuur. De drukte kan ik wel opzoeken op mijn werk of in mijn contacten."  

 

Trappen bouwen

"Ik heb nu ook de ruimte om mijn bedrijf te laten groeien. Die intentie heb ik altijd gehad. Tijdens corona kreeg ik ineens veel meer aanbod. Ik ben er heel hard door gegroeid. Mensen hadden geen vakantie dus dat geld bleef over, zaten meer binnen dus keken vaker naar hun trap ‘daar moeten we toch echt eens wat aan doen’..."

"Ergens was dat ook wel stressvol: Hoe houd ik mijn klanten tevreden? Omdat ik zoveel werk had. En ik pluk niet zomaar personeel van de straat. Met de methode die ik nu ontwikkeld heb, kan ik mensen heel snel leren hoe ze trappen moeten bouwen. Het stelt eigenlijk niets voor, als je maar weet hoe je het moet doen. Ik heb een loods gehuurd. Daar ga ik trainingen en workshops geven. Dat vind ik leuk, daar zit wel mijn passie. Trappen bouwen kan ik inmiddels wel. Ik wil nu graag het bedrijf leiden."  

 

Vrijheid

"Ik heb een regel voor mezelf gesteld: ik wil mezelf niet laten regeren door geld. De wereld is gedreven door geld en geld is de slechtste regeerder die is. Mensen die geen geld hebben, hebben geen andere keus. Niet geregeerd worden door geld geeft heel veel vrijheid. De vrijheid om zelf te kiezen."

"Ik was vorig jaar bij een man aan het werk: die was miljonair maar hij zag eruit als een hele gewone, simpele man. Hij was in de tuin bezig, zijn haar zat in de war. Daar heb ik super leuke gesprekken mee gehad. Ik vond het inspirerend om zo’n man te ontmoeten."

"Geld maakt niet gelukkig, maar wat je er mee kan wel. Al is het voor een ander: je wordt er blijer van als je het weggeeft dan als je het voor jezelf houdt. Ik vind het ook belangrijk om geld te geven aan goede doelen waar ik achter sta. Zo wil ik kinderen graag leren inzicht te krijgen in wat ze kunnen bereiken. Zo krijgen zij een betere toekomst. En die kennis kunnen ze ook weer doorgeven. Aan hun eigen kinderen én aan hun ouders.”