Quiet Tilburg kan niet zonder mensen die de handen uit de mouwen steken. Letterlijk en figuurlijk. Vrijwilligers die hun talenten graag onbetaald inzetten voor het goede doel. Caroline Moerland (zelf ook vrijwilliger) interviewt deze kanjers. Dit keer frontoffice-medewerker Brigitte (60), die nog geen jaar hier woont en zich al helemaal thuis voelt. “Tilburg is een sociale stad”

 Brigitte is ook member. Toen ze op zoek was naar vrijwilligerswerk, lag Quiet voor de hand: “Wat is er mooier dan iets terug te mogen doen?” Bovendien lijkt het werk bij de front-office op wat achteraf gezien de leukste baan van haar leven was. Drieëntwintig jaar werkte ze op postkantoren in Rosmalen en Den Bosch.

In de eerste klas van het gymnasium had ze heel andere ideeën over haar toekomstige loopbaan. Ze wilde ‘juf’ worden op een basisschool. Omdat ze daarvoor helemaal geen gymnasium nodig had, maakte ze al gauw de overstap naar de havo. Dit tot tegenzin van haar vader, die vond dat je niet onder je kunnen moet presteren.

Werken in het onderwijs was haar droombaan, maar na vijf burn-outs heeft ze afscheid genomen van dat idee. Ze stopte veel en veel meer energie in haar werk dan ze terugkreeg. Ook de administratieve taken die ze had als leerkracht, vielen haar zwaar: “Als ik dat leuk had gevonden, had ik wel een opleiding tot secretaresse gevolgd.”

Bore-out

Inmiddels is ze vanwege chronische stress voor tachtig procent afgekeurd en leeft ze van een WIA-uitkering, een inkomen op bijstandsniveau. Omdat ze graag op korte termijn weer een baan wil, volgt ze een re-integratietraject bij de Krachtcentrale. Maar volgens de medewerker van het UWV die ze vandaag heeft gesproken, moet ze het rustiger aan doen. “Ik denk dat ik te hard wilde gaan, omdat ik van mezelf zo snel mogelijk weer mijn eigen inkomen moest verdienen.”

Het is overigens geen burn-out waar ze nu mee kampt, maar een bore-out. “De symptomen - geen energie, huilbuien en alles wat erbij hoort - zijn hetzelfde en even erg. Maar bij een bore-out is het de verveling waardoor je in de stress terecht komt.” Brigitte had geen werk en geen geld, waardoor ze steeds minder de deur uit kwam. In het begin pakte ze allerlei hobby’s op zoals handwerken, maar uiteindelijk deed ze bijna niks anders dan spelletjes op haar telefoon. “Lekker even m’n hoofd leegmaken met Merge mansion of Seekers notes.”

Tarotkaarten

Wat ze ook bleef doen, is Tarotkaarten leggen. Elke ochtend trekt ze er een of enkele, om ’s avonds te kijken of de betekenis ervan past bij de les van die dag. “Vandaag heb ik geleerd dat ik me niet moet richten op een baan maar op mijn herstelproces.” Sinds haar eerste burn-out heeft ze grote stappen gezet. “Ik vind steeds minder dat ik van alles moet. Ik ben veel blijer met mezelf.”

Brigitte legt ook graag kaarten voor anderen. “Als kind had ik al contact met de ongeziene wereld”, vertelt ze. Maar dat paste niet in haar rooms-katholieke opvoeding. Inmiddels weet ze spiritualiteit en religie heel goed te combineren. Ze zingt in twee kerkkoren en in haar huis staan zowel Maria-beeldjes als een stenen Boeddha. Alle godsdiensten zijn voor haar één. “Hoe je het noemt maakt niet uit, het gaat om het verspreiden van liefde.” 

Sociale stad

Ze bracht haar leven grotendeels door in Rosmalen en woont sinds negen maanden in West. Het bevalt haar goed. “Tilburg is een hele sociale stad”, zegt ze. “Er zijn hier heel veel initiatieven om mensen uit hun huis te krijgen. Zo kun je via Wij West samen met anderen wandelen en ga ik elke doordeweekse dag eten bij Resto van Harte.”

In Rosmalen was het sociale restaurant veel minder vaak open. En ook bij Quiet Den Bosch kwam ze lang niet zo vaak als nu in Tilburg. Ze heeft het er naar haar zin: “De werksfeer bij Quiet is heel erg fijn. Er is altijd tijd voor een lolletje of om even met elkaar te praten. Mensen gaan heel ontspannen met elkaar om.”

Ook vindt ze het fijn om iets voor een ander te kunnen betekenen. “Deze week nog sprak ik een vrouw die sinds 2017 member is en steeds buiten de boot valt bij aanbiedingen voor een attractiepark.” Daar is niets aan te doen: een loting bepaalt wie wat krijgt. Toch zag Brigitte een kans om haar blij te maken. Ze ving op dat iemand een aanbieding voor Toverland had afgebeld. Na overleg met het hoofd frontoffice konden de twee kaarten naar de vrouw. “Toeval bestaat niet.”