Quiet Tilburg kan niet zonder mensen die de handen uit de mouwen steken, letterlijk en figuurlijk. Vrijwilligers die hun talenten graag onbetaaldinzetten voor het goede doel. In deze interviewserie laat Caroline Moerland (zelf ook vrijwilliger) steeds een van die kanjers aan het woord. Dezekeer Clementine Verheijen, organisatietalent met een warm gevoel voor de Quiet Tilburg-club en een bescheiden opvatting over haar bijdrage.

Clementine geeft in het dagelijks leven fulltime leiding aan een groep juristen bij verzekeraar Achmea. Vrijwilligerswerk ernaast doen is voor haar iets vanzelfsprekends. Dat zat er al vroeg in. Ze heeft het altijd leuk gevonden iets voor een ander te betekenen. “Als kind ging ik bijvoorbeeld eerder naar school om koffie te zetten voor de leerkrachten.”

Voordat ze bij Quiet aan de slag ging, was ze onder andere actief bij de Ruilwinkel aan de Korvelseweg, en heeft ze diverse dingen gedaan voor hetRode Kruis.

Vier jaar geleden kwam ze via via bij Quiet terecht. De eerste projecten waar ze haar organisatietalent voor inzette, waren een kerstmarkt en een kledingruilbeurs. Clementine benadrukt dat ze een bescheiden bijdrage leverde. “De kledingbeurs bijvoorbeeld was een initiatief van twee members. Ik heb dat samen met Annemieke van Riel en Yvette ten Brink van Quiet gefaciliteerd, maar iedereen deed mee.”

Warm gevoel

Na de kerstmarkt en de kledingruilbeurs volgden meer evenementen waarbij Clementine op de achtergrond dingen regelde. De warmste herinneringen koestert ze aan de deelname van een grote groep Quiet-members aan de Tilburg Ten Miles en de Warandeloop. Clementine zorgde ervoor dat zij konden beschikken over hardloopschoenen en een startbewijs. Zelf trainde en liep ze ook mee.

Het was niet het organiseren waar ze met zoveel plezier aan terugdenkt. “Daar haal ik niet per se veel energie uit. Maar dat krijg ik wel van het samen trainen en meedoen aan zo’n evenement. Onderdeel te mogen zijn van die groep. Dat geeft me een heel warm gevoel.” Wat ze er ook mooi aan vindt, is samen naar een doel toe werken. “Zo’n hardloopevenement daagt je uit om uit je comfortzone te stappen. Je kunt vaak meer dan je denkt. Daar groei je van als mens. Dat vind ik echt tof.”

Wandelchallenge 

Niet zo lang geleden verhuisden Clementine en haar man Peter naar een huis in de Tilburgse binnenstad. Ze hebben het er naar hun zin: de plek isredelijk rustig en toch zitten ze midden tussen de mensen. Hebben ze behoefte aan een beetje groen, dan gaan ze deur uit voor een wandeling.Vaak is dat in Tilburg zelf, maar laatst hebben ze ook een weekend in Groningen gelopen.

Wandelen is tijdens corona ook het enige wat ze als vrijwilliger voor Quiet heeft gedaan, vertelt Clementine. Dat zat zo: “Vorig jaar heb ik samen met Annemieke een Wandelchallenge voor members van Quiet opgezet. Gezellig in een groep wandelen, goed voor je gezondheid, voor je sociale contacten ook. Maar ja, groepen hè… die activiteit kon vanwege de coronamaatregelen niet doorgaan.” Vrijwilligerscoördinator René Verhoeven vroeg haar toen of ze met een member wilde wandelen. De twee vrouwen spreken om de week samen af. “Heel leuk en heel gezellig is dat.”

Onlangs mocht de Wandelchallenge herstart worden, zodat inmiddels weer méér members samen actief kunnen zijn.

Heftige verhalen

Terugkijkend op de afgelopen vier jaar constateert ze dat Quiet Tilburg ‘een behoorlijk grote club’ is geworden. Dát en corona maken dat het lastiger geworden is om de boel bij mekaar te houden, ziet Clementine. “Tijdens een digitale borrel vorig jaar was alleen de vaste groep aanwezig; andere mensen dreig je uit het oog te verliezen. Wat dat betreft is het fijn dat de inloopochtenden bij Quiet nu ook weer mogen.”

Tijdens de gezamenlijke activiteiten beseft Clementine zich ook weer hoe bevoorrecht ze is. “Ik heb veel heftige verhalen gehoord van members.”Zelf heeft ze een goed inkomen en geen geldzorgen. “Maar ik weet hoe het is om weinig te hebben.” Als kind van gescheiden ouders leefde ze in twee werelden. Haar vader had genoeg te besteden, maar haar moeder moest rondkomen van de bijstand. “Ik weet nog hoe ik soms al bijvoorbaat ‘nee’ zei tegen iets dat geld ging kosten. Want ik besefte: mama kan dat niet betalen.”

De ander zíén

Clementines filosofie is eenvoudig: “Iets voor de medemens doen maakt het leven leuker, voor die ander en voor jezelf. Dat zit ‘m vaak in kleine dingen. Iemand helpen oversteken, iets oprapen dat iemand heeft laten vallen. Het gaat om de ander zíén. Dingen niet zomaar laten gebeuren. Het hoeven niet allemaal van die grote doelen te zijn. Als je vriendelijk bent naar een ander, dan is diegene dat ook naar jou.”